................

içimde ne var ne yok en çıplak haliyle bağıra bağıra akıp gitti içimden telefonun öbür ucuna.
kimse bu kadar alçalmamıştı karşımda, ben kimseden bu kadar iğrenmemiştim hayatım boyunca.
korku insana neler yaptırabiliyor, ne hallere sokabiliyormuş bugün gördüm.
ve ben bir kez daha iğrendim insanın kötülükteki sınırsızlığından, bir kez daha utandım insan olmaktan. bıktım tabi tutulduğum imtihanlardan, inanç ile inançsızlık arasında gezinip durmaktan.
zihnimi toparlayıp, şu durumda bile bir başkasını düşündüğüm için, ne yapmam gerektiğine karar verememekten.
huzursuzum, mutsuzum... her zamankinden daha yoğun, her zamankinden daha fazla....